Ben şu an ömrümün daha 25 senesini doldurmuş bir gencim. O yüzden Cumhuriyet tarihinde yaşanmış çoğu siyasi gelişmeyi, kitaplardan, belgesellerden, eski gazetelerden ya da o günleri yaşamış kişilerin sözlerinden öğrenebiliyorum. Son 15-16 senedir yaşanan olaylarıysa zaten kendim gözlemliyorum.
Şu cümleyi kullanmayı çok sever oldum, "nerede o eski bayramlar".. Bu tabii ki benim eski bayramları gördüğümden değil, günümüzdeki bayramları(!) gördüğümden dolayı söylemeyi sevdiğim bir söz.
Merak ediyorum ülkemizde bu günlerde devletimizin milli stratejisi nedir, ileriye dönük neler planlanmaktadır, ekonomi programımız nedir, üretim yapmaya ne zaman başlayacağız, doğuya mı yöneleceğiz, batıya mı yöneleceğiz vs. gibi sorulara cevap verebilecek bir insan evladı var mıdır?
Bu sorulardan herhangi birine yanıt verebileceğini zannedip kafaları bulandırmaktan başka bir halt etmeyen bir çok kişi olduğunu biliyoruz zaten, ben onları kastetmiyorum. Yönetimin kendisi bile ne yaptığını bilmez halde. Biraz oraya salliym, biraz buraya salliyim, bugün bu konuda konuşalım, bugün şu konuda konuşalım vs. şeklinde bir devlet politikası güdülmekte ve bu kandırmacayı da kimsenin anlamıyacağını zannediyorlar.
Bu ülkenin vatandaşlarının hepsinin aciz olduğunu düşünmek kadar saflık derecesine varacak ve bütün vatandaşları kandırabileceğini sanarak afmazlık derecesinin üst limitleriini zorlayan yöneticiler, acaba devlet için değil kendileri için mi politikalar üretiyorlar?
Bu sorunun cevabı verilebilir işte, ben söyliyim "evet".
Sırf koltuk sevdası için bu kadar insana yalan söylemek utanç verici olmalı. Ben zannetmiyorum geceleri rahat uyuyan yöneticiler olduğunu. Onlarda farkındala ve bu yüzden korkmaktalar. Bu sebeple artık girdikleri yoldan da dönemez durumdalar. Artık mal ve can derdine düşmüş durumda sadece kendi geleceklerini kurtarmak için hatalı kararlarının dozajını arttırmak zorundalar.
Eskiden bu ülkenin içerde iyi eğitim kurumları vardı her şeye rağmen, köy enstitüleri varı, halk evleri vardı, üniversitelerdeki akedemisyenlerinin bazılarını dünya ayakta alkışlardı, şairlerimiz vardı, ozanlarımız vardı. Bir Karaoğlanı vardı Kıbrısa giden, yahu Tansu Çillerin bile Kardak zamanı asker gidecek bayrak inecek dediği bir bilinç vardı bu ülkede, şimdi nerde?
Şimdi yalaka yazarlarımız var, pop şarkı sözleri yazanlarımız çok, üniversitelerimiz sessiz, halkımız bihaber, saldım çayıra mevlam kayıra halinde günlerimiz geçiyor.
Hepsinden önemlisi bizim bir ordumuz vardı, gerektiğinde Kıbrıs'a harekat edebilen bir ordudan bahsediyorum, Kuzey Irakta postallarıyla basılmadık toprak bırakmayan ordumuzdan bahsediyorum, bir kaplandan bahsediyorum, şu anda ki gibi kışlasına sinmiş kedi gibi askercilik oynayanlardan bahsetmiyorum.
İşte bütün bunların sebebi bu günümüzün halleri, halkımızın halleri en başta zaten ama siyasetçilerin halleride öyle.
