Yemlenen Koyunlar || Türkiye

Bir varmış, bir  yokmuş..

Bilmem hangi ülkenin bilmem neresinde, büyük bir merada bir sürü koyun yaşarmış. Bu koyunlar diledikleri gibi otlar, diledikleri gibi gezer oynarmış. Bu meranın etrafında tepeler, tepelerin ardında kurak topraklar varmış..

Bir gün aç bir çoban çıkagelmiş. Biraz suratsız, birazda kelmiş. Koyunları görmüş, otladıkları yere gidip yemlemeye başlamış. Günlerce koyunlar hem ot hem de yemleri kemirmiş. Çoban alıştıklarını fark edince yemlerini meranın tepelere yakın yerlerine atmaya başlamış. Yavaş yavaş her gün tepelere yaklaşmış. Artık yemleri tepelere atar olmuş, koyunlarda onu takip eder.

Böylece onları kurak topraklara çekmiş, tepelerden aşağı inince orada bir ağıl kurmuş. Koyunları her gün yemlemiş. Canı isteyince keser birini yermiş. Bir gün bilerek bir kaç koyunun ağıldan çıkmasına izin vermiş. Bir kaç gün sonra ne yapacağını bilmeyen kaçak koyunlar açlıktan ölmüş. Çobanda gelip diğerlerine bakın işte dışarı çıkarsanız aç kalırsınız demiş.

Günler, aylar, yıllar geçmiş. Koyunlardan biri ne zaman kaçsa ölür, çobanda onu getirip ağılın yanına gömermiş. Bir gece bir koyun çitlerden atlamayı başarmış. Aradan günler geçmiş çoban ölüsünü bulamamış. Sonra o koyun gelip arkadaşlarına tepelerin arkasındaki merayı hatırlatmış. Günden güne koyunlar meralarına kaçmış ve çoban yine aç kalmış...

İşte bu aç çobanın hikayesi şimdi ki Türkiye'nin hali..

Koyun sürüleri haline gelmiş halk hafızasını canlandıran olayları yaşıyor. Hak, hukuk, dürüstlük, vicdan bunları yavaşta olsa hatırlıyor. Aç çobanları; yani hayatlarını, topraklarını çalan hırsızları cezalandırmaya hazırlanıyor.

Halkını sömürüp kırıntıları onlara atan bir zihniyetin çöküşünü izliyoruz. Dert sadece para değil, ahlak budur allah budur diyerek dini hurafelerle dolduran, tecavüzcüleriyse sokaklara salan ahlaksızların yok oluşudur bu. Suçsuzlara kara çalıp, iftiralarla zindanlara tıkan, zihni prangalanmış vatan hainlerinin sonudur bu. Tarihimizi de iyi biliriz, diyerek bin yıllık ata topraklarını teröristle paylaşan soysuzların son nefesidir bu.

Çitleri aşmaktan gerekirse yıkmaktan korkmayın, tepenin ardını görene kadar gerekirse aç kalın, yeter ki aç çobana tebessüm etmeyi haram, kendini geleceğinizi parlak kılın.

Erol KÖK